Oktober 2016

Ik ben bang.
Het moest maar eens gezegd.
Bang voor wat ik ga lezen als ik naar nu.nl ga.
Bang voor de hoeveelheid moord en doodslag. Of aanslag.

Bang dat Trump de presidentsverkiezingen wint. Oh my god, no!
En dat Erdogan uitgroeit tot een regelrechte totalitaire autocraat. Om het
maar niet te hebben over de reactie van Putin. Laat staan dat ze gaan
samenwerken. Brrrr.

Ik ben bang voor de angst van politici, beleidsmakers en andere mensen die
iets van invloed uitoefenen op landelijk of mondiaal niveau. Ik ben bang voor
de consequenties van hun angst. Want het allerbangst ben ik voor de reactie
van het Westen op alle ontwikkelingen die angst aanjagen.

Ik ben bang dat zij – wij – uit angst gaan reageren.

Angst verkrampt. Het zorgt ervoor dat je focust – dat dan wel. Maar door die
focus mis je het bredere perspectief. Je kunt geen prioriteiten meer stellen.
Je verliest het contact met waar je voor staat. Je verliest je creativiteit. Je ziet
alleen nog maar wat past in jouw beeld van angst. Als je reageert vanuit
angst lok je alleen maar meer angst uit.

En daar wordt de wereld niet mooier van.

Je komt dan ineens op ideeën om een muur om een land te zetten. Mensen
op zee te laten verdrinken. Bommen te gooien op mensen voor wie je bang
bent, ook als je dan weer andere mensen raakt.

Die dan bang voor jou worden en rare dingen gaan doen die jou – ons – dan
weer bang maken.

Angst zorgt ervoor dat je in wij-zij gaat denken. Wij moeten onze welvaart
beschermen, onze economie. Eigen volk eerst. Zij moeten wachten in kampen
en centra zonder privacy en voldoende nachtrust. Zonder zinvolle
dagbesteding, met veelal een traumatische reis achter de rug. En daarna
moeten zij als wij worden. Want dit deel van de wereld is van ons. Dat deel
van de wereld is van hun.

Angst zorgt ervoor dat we vergeten dat we allemaal mens zijn.

Angst generaliseert. Het gaat slecht met de wereld, nu Europa niet meer zo’n
veilige haven is. Het gaat voorbij aan alle mooie, zinvolle, verrijkende
gebeurtenissen, momenten en contacten.

Uit de islam komen alleen slechte dingen voort, omdat een zeer beperkt aantal
mensen een totaal verwrongen beeld heeft van wat geluk betekent en hoe je
dat kunt realiseren. Het doet geen recht aan mijn pakketbezorger, de
schoonmaker, de winkeliers in de straat die me groeten, vragen hoe het gaat
met mijn kleine meis en high fives met haar doen. Of de zorgzame, lieve juf
van mijn dochter. Mensen die allemaal net het suikerfeest hebben gevierd.

Angst heeft ook een ander gezicht. Je houdt dan vast aan normen en
waarden. De Heilige Normen en Waarden. Van vrijheid bijvoorbeeld.
Verdraagzaamheid. En van meningsuiting. Angst krijgt dan een heel ander
gezicht. Te tolerant, grenzeloos, te veel accepterend van wat niet past.
Vinden dat een niqaab moet kunnen, omdat je – wij – zo tolerant bent
bijvoorbeeld. Wij zijn niet van die onderdrukkers.

Angst kan worden weggestopt. Nee, ik ben heel ruimhartig. Ik ben niet bang.
Andere culturen zijn verrijkend voor onze materiële samenleving. Maar kan iets
verrijkend zijn, als je niet weet waaraan het dan een toegevoegde waarde
geeft?

Ik ben bang dus, voor de reacties uit angst.

En dat brengt me bij de essentie. Want hoe ga je daarmee om?
Moet de wereld dan maar veranderen? Dat gaat niet gebeuren, op korte
termijn.

Ik zal dus zelf aan de bak moeten.

En mijn eigen angst transformeren.

Het is een zoektocht vind ik, waarvoor moed nodig is en liefde voor het
leven. Om eerlijk te zijn naar jezelf dat je bang bent, ook als dat je echt niet
uitkomt. Om te ontrafelen waardoor die angst (ooit) is ontstaan. Steeds een
laagje dieper. En om te ontdekken hoe je met je angst kunt leven, zodat het
een richtingwijzer wordt.

Want dat is hoe het werkt.

Angst geeft oplossingen voor grote dilemma’s en vraagstukken die getuigen
van compassie, wijsheid en liefde, als je ’em toe staat en weet te
transformeren.

Stel je eens voor hoe de wereld eruit ziet als we op die manier reageren. Als
we massaal onze angst transformeren naar compassie, wijsheid en liefde.

Ik begin alvast.

Foto: Hide and Seek van Morgan via Flickr